“We moeten laten zien dat een harmonie meer kan dan traditionele stukken spelen. De muziek kan ook vernieuwend zijn. Het is leuk om voor meer mensen muziek te maken dan alleen voor de vaste “aanhang”. Als je ziet dat mensen genieten, word je zelf ook enthousiaster. We moeten af van dat oubollige imago.” Ingrid van Tiel blaast sinds 1985 haar partijtje mee in de Volkelse harmonie St. Caecilia. Volgende maand, op 7 en 8 december, kan iedereen horen of de harmonie en de slagwerkgroep dit imago van zich hebben afgeschud. Want dan wordt voor de tweede keer “Volkel in harmonie” gehouden in sporthal De Wervel. Ingrid zit in de commissie die het evenement voorbereidt.
“We willen een programma brengen met afwisselend klassieke nummers en popmuziek. Zo proberen we wat te doen aan het wat stijve imago. Een harmonie kan ook heel goed moderne muziek brengen.” Behalve de harmonie en de slagwerkgroep werken ook bekende en onbekende Volkelse zangers en zangeressen mee: Liz Silverenberg, Loes van Sleeuwen, Ellen Schepens, Martijn van Grinsven, Klaas Verstegen en Willem van den Heuvel. Daarnaast is er voor deze gelegenheid een combo gevormd door Frank Zwaans, bas, Bram Hoefnagel, piano en Frank Huvenaars, gitaar. Ook de Volkelse band Pull-over en een dansgroepje onder leiding van Marilyn Stevens treden op. “Allemaal Volkelse artiesten, en dat willen we graag zo houden”, zegt Ingrid. “Het is ontzettend leuk om dit te organiseren. We doen alles in eigen beheer. We zijn bijvoorbeeld druk bezig geweest om overal podiumonderdelen vandaan te halen. Alleen het licht en geluid besteden we uit. De aankleding van de zaal wordt helemaal door vrijwilligers verzorgd. De Wervel moet veranderen in een poptempel!”
De kaartverkoop is in volle gang, er is op beide avonden plaats voor 500 mensen. De kaarten kosten 15 euro. “Daarvan redden we het niet, maar gelukkig worden we ook gesponsord. Dat hebben we echt nodig om er iets moois van te maken.”
Tenorsax
Ingrid van Tiel ( bijna 40) speelt zelf tenorsaxofoon. Toen ze in 1985 bij St. Caecilia kwam, ging ze eerst klarinet spelen, net als haar vader Piet van Deursen. “Veel familieleden zijn bij de harmonie geweest, mijn vader al sinds 1958! Ik herinner me dat ik als 15-jarige de pakjes die we toen aan moesten wel een beetje achterlijk vond. Als we de straat op moesten hoopte ik dat ik geen bekenden tegen kwam. Maar ook wat betreft de uniformen zijn we inmiddels met de tijd meegegaan.” In 1995 werd ze ook lid van de hofkapel De Durschieters. “Daar kwamen ze een tenorsax tekort. Ik mocht het proberen en was meteen verkocht.” Aan de muur in haar woonkamer hangt een enorme trouwfoto, waarop de bruid te zien is terwijl ze voor haar kersverse echtgenoot speelt. Het zegt iets over haar passie voor de saxofoon en muziek in het algemeen. Het is haar grote hobby. “Je kunt niet alles, je moet ergens voor kiezen. Ik heb echt voor muziek gekozen en niet voor bijvoorbeeld een sport.” Ze besteedt er veel tijd aan. Elke donderdagavond wordt er gerepeteerd.
Op 4 november nam St. Caecilia deel aan het jaarlijkse festival in Zijtaart om de Jumbocup. Op het programma staan verder de Sinterklaasintocht, optredens bij jubilea, repetities met de Durschieters, in de carnavalsperiode (vanaf januari bijna elk weekend) op pad met de hofkapel, uitwisselingen met andere orkesten en een aantal concerten.
Volkel op de Mat
Ingrid, moeder van twee kinderen van 5 en 9 jaar, heeft een parttime baan bij mediabedrijf De Winter. Haar taak is vooral het ontwerpen van logo’s en het ontwikkelen van huisstijlen. Ingrid van Tiel is ook om die reden een interessante gast op onze (s)preekstoel, want zij is degene die de omslag van Volkel op de Mat heeft bedacht en daarin elke maand een ander thema verwerkt. Tot grote tevredenheid van de redactie, maar, te oordelen naar de vele positieve reacties, ook van onze lezers. Ze heeft visuele communicatie gestudeerd aan de Kunstacademie in Maastricht. “Voor de harmonie doe ik daar verder niets mee, behalve wat pr-werk en het maken van flyers. Bij het dorpsblad ben ik maar gewoon begonnen en ik vind het hartstikke leuk om te doen. Ik vind het nou eenmaal leuk om creatief bezig te zijn, ik knutsel ook graag met de kinderen.”
Ingrid realiseert zich dat de harmonie vroeger een grotere rol speelde in het dorp dan nu. Toch is ze tevreden over de aanwas van jonge leden. “We hebben oudere leden en ook veel jeugd. De leeftijdsgroep daartussenin is wat minder vertegenwoordigd. We zijn een redelijk jong orkest. Het ligt ook wel aan de sfeer binnen de club of je jongeren trekt. Bij ons is de sfeer ontzettend goed, jong en oud kan prima met elkaar overweg.” Met veel plezier vertelt ze over het jaarlijkse uitje van de hofkapel naar de wijnfeesten aan de Moezel in Duitsland. Ook daar wordt muziek gemaakt. ”Rondom de wijnoptocht is een muziekprogramma, waar allerhande bands aan meedoen. Wij ook. Ik kan niet beschrijven hoe leuk dat is! De cultuur in Duitsland is wat dat betreft toch wat anders dan hier, het wordt daar meer gewaardeerd als je muziek maakt.”
Jongeren
De harmonie zou graag nog meer jonge leden willen hebben. Er is met name behoefte aan mensen voor de schuiftrombone en de bas, ook bij de hofkapel. Het aantal trompettisten mag wat Ingrid betreft ook wel uitgebreid worden. Ze heeft de indruk dat de jeugd zwaardere instrumenten minder interessant vindt.
“Trompet, sax, klarinet en dwarsfluit zijn populair, maar de zwaardere instrumenten heb je ook echt nodig, anders kun je eigenlijk geen muziek maken.”
Ze is blij met het Windkracht 6- project op de basisschool, waarbij, in samenwerking met de muziekschool, kinderen leren hoe leuk muziek maken is.
Volkel in Harmonie werd drie jaar geleden voor het eerst gehouden in het kader van het 100-jarig bestaan van St. Caecilia. “Dat we het nu pas weer doen heeft te maken met de kosten en de hoeveelheid werk die de voorbereiding met zich meebrengt. Maar als we één keer in de drie jaar op deze manier kunnen laten zien hoe leuk de harmonie is, vind ik het goed. We maken tijdens Volkel in Harmonie op een heel andere manier muziek dan we normaal doen: dat is ook voor ons ontzettend leuk. Vorig jaar zijn we als commissie al begonnen met de voorbereidingen. Je leeft er echt naar toe en dan vallen tenslotte de stukjes in elkaar. Dat is zo ontzettend leuk! Zeker als je dan, net zoals drie jaar geleden, na afloop tegen elkaar kunt zeggen: “Dat hebben we weer even gefikst met z’n allen!””
