Moeke Peerenboom was een legendarisch café in Uden en verre omstreken. Na bijna 45 jaar achter de tap vinden Marius en Nelleke Peerenboom het mooi geweest. ,,Je kunt hier goed de kost verdienen maar het is wel heel hard werken.”
Aan de vliegbasis Volkel en de bedrijven op het industrieterrein Uden heeft Moeke Peerenboom alles te danken. ,,Maar nee, het was niet meteen een succes”, weet Marius Peerenboom (77) zich nog te herinneren. Zijn vader Piet overleed in 1948 plotsklaps en moeder Maria – Moeke- bleef met acht kinderen achter.
Op advies van de kapelaan en met wat leengeld van hem begon ze aan de Oude Udenseweg, toen de doorgaande weg tussen Uden en Volkel, een klein cafeetje. ,,Ze bracht toen ook al biefstukjes en lunches naar alle bedrijven in de buurt”, weet Nelleke (76) zich nog te herinneren.
Alle kinderen hielpen mee, in 1970 overleed Moeke en was zoon Ton Peerenboom een tijd de baas. In 1976 kwamen Marius en Nelleke achter de tap om er niet meer weg te gaan.
,,Het waren de gouden jaren”, blikken de twee terug. ,,Het is hier sindsdien nooit meer rustig geweest. Vooral dankzij de vliegbasis want al die piloten, dienstplichtigen en Amerikanen kwamen hier. En dus ook de meiden. Op woensdag- en donderdagavond zat het hier al ramvol. Er konden 150 man in, soms stonden ze bovenop de schouw, zo vol was het.” Natuurlijk zaten er wel eens rauwdouwers tussen die aan de lampen hingen maar alleen door haar priemende ogen kreeg Nelleke die wel rustig. ,,Het was hier ook erg chique allemaal”, benadrukt ze en laat foto’s zien van haar en het personeel, allemaal in het lang gekleed achter de bar. ,,Wij waren echte gastvrouwen en dat straalden we ook uit.”
En net als Moeke was Nelleke een echte keukenprinses. Zij bedacht bijvoorbeeld het beroemde Broodje Moeke, een zacht broodje met zoet-pikant gemarineerd varkensvlees, als aanvulling op de hamburgers, saté, biefstukken, tosti’s en uitsmijters die geserveerd werden.
‘s Avonds na sluitingstijd was ze soms ook taxichauffeur. ,,Dan gooide ik al dat volk in de kattenbak van mijn auto, soms wel een man of tien, en bracht ze naar huis. Maar wel je mond houden”, zei ik dan. ,,Waarom ik dat deed? Dat hoorde er bij, vaak hadden de taxi’s het ook te druk.” Ook hun dochters Kim en Femke fungeerden wel eens als taxichauffeur. ,,Maar niet als die mannen te zat waren”, zegt Nelleke. Dochter Femke heeft nog serieus overwogen om de zaak over te nemen die in 1998 werd uitgebreid met een flinke zaal.
Uiteindelijk koos ze voor een horeca-avontuur buiten Uden en gingen Marius en Nelleke onvermoeid door. De gloriejaren van het café waren toen wel grotendeels voorbij, met feesten, partijen en koffietafels bij uitvaarten hadden en hebben ze het nog steeds lekker druk.
,,Je kunt hier goed de kost verdienen maar het is wel heel hard werken”, zegt Nelleke. Na bijna 45 jaar bikkelen vindt ze het mooi geweest en staat Moeke Peerenboom in de verkoop.
Over ruim een jaar hopen ze dat hun appartement in het nog te bouwen complex De Post, in het centrum van Uden, klaar is zodat ze eindelijk kunnen gaan genieten van hun vrije tijd. Maar tot die tijd gaan ze nog stug door. ,,Als die horecasluiting vanwege de corona direct over is, gaan we er weer gewoon tegenaan”, zegt ze ferm.
Bron: bd.nl