“Het is mooi geweest en ik vind het goed zo”, vertelt Mattie Stevens. “Het is tijd voor iets anders.” Na veertig jaar houdt Zaal Stevens op te bestaan!

Zaal Stevens in Volkel. Bruiloften, feesten, koffietafels. Vergaderingen. “Mensen die hier getrouwd zijn en ook hun 25-jarige bruiloft hier vieren”, weet Mattie Stevens (48). Als kind groeide hij op in de zaak van zijn ouders Mathieu en Nellie. Zijn vader had eerst nog samen met twee broers een bedrijf in landbouwmachines in Vorstenbosch, zijn moeder groeide net als Mattie op in de horeca. “Hard werken”, vertelt Nellie (75). “Maar dat geeft niet. Ik was graag onder de mensen. Al was ik meestal in de keuken en dan ben je ‘vergeet-mij-nietje’.”
Dat laatste valt wel mee, want de ‘keukenprinses’, zoals Mattie haar noemt is ook beroemd: “Ze maakt de lekkerste pudding uit de omstreken!”
Pieperkuil
Zaal Stevens is natuurlijk ook de Pieperkuil, de plek waar Volkel carnaval viert en dat begint al met het 11-11-bal. De wintermaanden zijn dan ook de drukste voor Zaal Stevens en Matties vrouw Marilyn zorgt dat de zaal rond kerst helemaal versierd is. “Twintig kerstbomen staan er, van het eigenlijke interieur zie je bijna niets meer”, lacht Mattie. “Nog één keer gaan we helemaal los om alles te versieren. Nog één keer mag ons moeder pudding maken voor de kerstbrunch en op 29 april drinken we de laatste borrel.”
Op 30 april begon het jubileumjaar en op 29 april 2014 wordt niet alleen dat jaar, maar ook heel de zaal gesloten. Tenzij er iemand is die het over wil nemen. “Dat er iemand hier verder gaat, dat zou het mooist zijn, ook voor Volkel. Als dat niet gebeurt, wordt het een mooi huis met een grote tuin erachter.”
Glimlach
Wat zeker blijft, zijn de mooie herinneringen. De tijd dat de huiskamer met de carnaval de garderobe werd: “Ik kon nog net tv-kijken tussen de kapstokken”, lacht Nellie. Toen het hun tijd werd een stapje terug te doen, overleed Mathieu. Dat is vijftien jaar geleden.
Mattie en Marilyn namen het over, eigenlijk vanzelf. “Er goed over nadenken, ‘moet je dat wel doen?’ heb ik niet gedaan”, vertelt Mattie. “Ik was er in opgegroeid, ik wist niet beter. Maar ik merk nu dat ik geen dertig meer ben. Ik houd dit geen tien jaar meer vol. Mijn vader stierf op het moment dat hij een stapje terug wilde doen en hij heeft daarvan niet meer kunnen genieten. Wel heeft hij echt van zijn werk genoten. Ons pap vond het leuk als de mensen het leuk hadden. Het mooie van een feestzaal is dat mensen met een goed humeur binnenkomen. Als je dan alles goed geregeld hebt, als alles netjes loopt, dan gaan de mensen na afloop honderd procent tevreden én met een grote glimlach naar huis. Daar doe je het voor!”
Bron: kliknieuws.nl