Reünie voor zesde klassers van de St. Jozef Volkel

 De gemiddelde leeftijd van de klasgenoten zal ongeveer 65 jaar zijn. Veel herinneringen zullen opgehaald worden en de aanwezigen zullen weer opnieuw kennis maken met klasgenoten die soms al jaren Volkel uit zijn.
Peter Gabriëls schreef een reünieboekje met veel foto’s uit die tijd. Hij schreef: “Klas 1 werd gekenmerkt door een onderwijzer die er bijzondere maatregelen op na hield. Allemaal nablijven als om 4 uur de schoolbel ging, was geen uitzondering of een sleutelbos tegen je hoofd; je moest op alles voorbereid zijn. Het valt ook niet mee met 47 kinderen in de klas. In klas 3 hebben we afscheid genomen van meester Venhuizen; hij ging met pensioen. Onze oudere broers hebben allemaal bij hem in de klas gezeten. Hij was een goede meester, maar had ook zijn eigen manieren van straffen: je moest op tijd bukken om de borstel, die uit een blok hout bestond met vilt, te ontwijken. Mocht de borstel zijn doel missen, dan kon het zomaar gebeuren dat je aan je oren de klas werd uitgetild. Zijn opvolger was, zeker voor die tijd, een bijzonder persoon: mevr. Dekkers. Jawel een juf voor de klas op een jongensschool. Tijdens de gymles deed ze alle oefeningen voor, zoals zwaaien aan de ringen. Ook zat zij zeer parmantig op een verhoging voor de klas sigaretten te roken. De een na de ander. En konden wij na verloop van tijd mekaar niet meer zien zitten, dan mocht in de zomer het raam wel even open. Het was in die tijd ook normaal, als de leraar jarig was, een sigaar of sigaret mee te nemen als cadeau. Als je in de vierde klas bij meester Silverenberg was aangekomen, werd je verlost van je kinderdroom: Sinterklaas bestaat niet. Wel werd de mogelijkheid geboden om extra bijles te nemen in Nederlands, rekenen en Frans. Vaak werd de bijles ingevuld met een potje voetbal op de achterste speelplaats. In het katholieke zuiden, dus ook in Brabant, maar zeker in een kleine gemeenschap als Volkel, had ‘de kerk’ een belangrijke rol in het dagelijkse leven. De volgende stappen hebben we allemaal doorlopen: De doop – De Eerste Heilige Communie, een ritueel waarbij je officieel lid werd van de kerk. De zesde klas, het laatste jaar, bij hoofd der school: de heer Jan Dekkers. Bij deze leraar was zingen belangrijker dan leren. Er waren immers geen CITO-toetsen, testen en onderzoeken. Als je niet kon zingen of voetballen, dan had je het moeilijk.”