Als er één schoenmaker bij zijn leest gebleven is, dan is het Theo van der Wijst in Volkel wel. Maar nou stopt hij er toch echt mee. Na bijna vijftig jaar heeft hij zijn machines, veters en schoenpoets verkocht. Op zijn zeventigste vindt hij het welletjes en wil meer tijd maken om met zijn vrouw Maria te kunnen gaan fietsen.
“Ik heb wat gewerkt. Naast mijn gewone werk als heftruckchauffeur bij de Sligro en later bij de huishoudelijke dienst van IBN, was ik drie avonden in de week en de hele zaterdag hier bezig. Met alleen schoenen maken verdiende ik te weinig.”
Met hier bedoelt Theo de schoenmakerij aan de achterkant van de woning aan de Kloosterstraat. Op de binnenkant van de deur hangt een briefje; ‘niet op slot doen anders kan ik niet binnen.’ Vanaf nu kan die deur dus wel op slot, want Theo stopt omdat hij het kan, niet omdat het moet.
Op 11 juni 1966 begon hij op 22-jarige leeftijd als zelfstandig schoenmaker aan de Kloosterstraat, aan de achterzijde van de schoenenwinkel van Grad van Duinhoven. Zoon Paul van Duinhoven is nu eigenaar van het pand, waar ‘Theeke’ schoenen oplapte. Veel van zijn klanten kwamen daar dinsdagmorgen speciaal naar toe om hem de hand te schudden en te bedanken.
“Ik ben nog gezond genoeg, daar hoef ik het niet voor te laten. Maar ik wil ook iets anders kunnen doen en me niet meer verplicht voelen. Het schoenen maken is bijna een automatisme geworden. Dat zal ik ook niet missen, wel de contacten met de mensen. Ik ken iedereen in Volkel. Ik had tijd voor een praatje en dat wisten mijn klanten. Ze vertelde me ook persoonlijke dingen.”
Waren er vroeger vijf schoenmakers in Volkel, Theo is het blijven doen omdat hij het graag deed. “Er waren jaren dat het minder druk was. Mensen namen genoegen met goedkope schoenen van die grote ketens en gooide ze weg als ze kapot waren. Maar tegenwoordig komen ze weer voor reparaties. Ik kon merken dat mensen minder te besteden hebben.”
De altijd vrolijke Theo heeft in de loop van de jaren veel schoenen voorzien van nieuwe neuzen, zolen, ritsen. “Ik kon alles maken, ook al was het nog zo versleten. Gisteren kwam er nog een vaste klant die toch nog één keer leren zolen wilde op z’n dure Van Bommels. Maar ook die goedkope plastic schoenen van tegenwoordig repareer ik. Je kunt alles lijmen.”
Theo deed een driejarige vakopleiding om schoenhersteller te worden. Een dag in de week moest hij naar Nijmegen om het vak te leren. Hij merkt dat ambachten tegenwoordig weer meer aandacht krijgen. Maar het schoenmakersambacht heeft hij niet over gedragen aan zijn twee kinderen. De kleinkinderen gaven ook niet de indruk om het vak te willen leren. Daarom is alles nu verkocht en gaat de deur definitief op slot.
Foto: Paula van Hout
Bron: kliknieuws.nl
